 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Верш з такой назвай я прачытаў
у эстонскага паэта Матса Траата
ён напісаў яго ў 70-я гады
калі Эстонія таемна марыла
пра ўласны дом
калі захрасла вятроў кола
ў спадчынных ветраках
калі ўпарта змагалася з хвалямі
старая адзінокая сасна
на Балтыйскім узьбярэжжы
Матс тады быў зусім малады
і верыў толькі ў моц свайго слова
«няхай зноў
вечныя гострыя вілы
выграбуць імёны
плямёнаў
з вадзяной магілы» –
такія ён казаў пацеры
і зьвяртаўся да паганскага бога
эстонцаў Тара
І я загарэўся напісаць верш
«Ultima Thule»
я сьніў яго але раніцай ня мог
узнавіць ніводнага радка
я чуў яго ад нарачанскіх хваляў
але ня здолеў перакласьці на родную мову
я бачыў словы верша
выкладзеныя літарамі-аблокамі
над восеньскай пожняй
але ня мог ахапіць позіркам усе літары
каб прачытаць хаця б радок
Па дарозе якая вяла да крыніцы
мы йшлі па ваду –
я васьмігадовы сын Антон
чатырохгадовы пляменьнік Андрэй
і двухмесячны кокер-спаніэль Боб
які ўвесь час блытаўся пад нагамі –
крыніца неўтаймоўнага аптымізму
Быў вечар наперадзе заходзіла сонца
і я адчуваў што вось мы йдзём па
крынічную ваду заходзіць сонца
дзеці бесклапотна балаболяць пра
свае дзіцячыя зацікаўленьні –
гэта той выпадак
калі я магу напісаць верш «Ultima Thule»
толькі сёньня толькі зараз
або ніколі
я паклікаў на дапамогу Вялеса
і мулкімі вуснамі пачаў бязгучна нашэптваць
«Прыйдзі Ultima Thule як срэбная хмара
як вызваленьне ад праклёну сярод ночы
калі не чакаеш ня просіш ня кленчыш –
сьціплая ўзнагарода за дзённую працу
вызваленьне ад грахоў якіх не рабіў
якія не даюць табе ўзьняць галавы
сказаць «Дабрыдзень» і паклікаць гасьцей
прыйдзі як сон пра які расказаў мне бацька
а бацька пачуў ад дзеда
як аса якая прыляцела на твой салодкі стол
і ты радуешся што нехта яшчэ апроч цябе
адчуе смак тваёй хвіліннай насалоды
і ўпершыню ты пазнаеш неба прывітаешся
з сонцам дакранешся да дрэва
і гэта адбудзецца калі прачнешся
а мінулае – як сон як насланьнё
і будзе тое поле і ня тое
тыя ж аблокі – і ня тыя
тыя ж краскі – і ня тыя
ты ўпадзеш у пярыну падбелу
мацярдушкі скрыпеню жывакосту
дзівасілу сьвятаяньніку браткоў
адчуеш пах красак
і ўбачыш між аблокаў
ускраіну паўночнай зямлі –
Эстонію»
Матс Траат прачытае мой верш
калі Ultima Thule прыйдзе й абвесьціць –
Цяпер тут ускраіна
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
